obrządku wschodniego
Encyklopedia PWN
Kościół etiopski, Etiopski Kościół Prawosławny,
wschodni Kościół chrześcijański obrządku aleksandryjsko-etiopskiego.
archeol. kultura przełomu eneolitu i epoki brązu (schyłek IV i 1. poł. III tysiąclecia p.n.e.), zajmująca Zakaukazie (zwłaszcza obszary w dorzeczu Kury i Araksu) aż po Wyż. Irańską i wschodnią Anatolię oraz centralną i północno-wschodni Kaukaz aż po Dagestan;
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza (VII–III w. p.n.e.), zajmująca tereny Ukrainy Zakarpackiej;
archeol. prąd kulturowy, który powstał w wyniku silnych oddziaływań cywilizacji celtyckiej na społeczności północnej, środkowej, częściowo wschodniej Europy, prowadzący do ich głębokich przemian;
rdzenna ludność Melanezji: Nowej Gwinei i pobliskich wysp, Wysp Salomona, Vanuatu, Nowej Kaledonii i Fidżi;
archeol. kultura eneolitu rozwijająca się ok. 3300–2700 p.n.e. na terenach Belgii, Nadrenii i północno-wschodniej Szwajcarii;
rk
